Ze wstępu: "Idea książki "The signs of tradition in architecture" wyrasta z perspektywy poznawczej zarysowanej przez Martina Heideggera w pracy "Budować, mieszkać, myśleć": architektura jawi się tutaj jako medium, w którym swój wyraz znajduje stosunek człowieka do świata. Przestaje być ona jedną ze sztuk, a staje się sztuką podstawową, bo "organizującą" znaczenie ludzkiego życia, sztuką uobecniającą w sobie "porządek świata" - zarówno w wymiarze przestrzennym, jak i czasowym. W dziele architektonicznym ucieleśniona zostaje nie tylko "jakość" budowania, ale też "jakość" myślenia - rozumienie przez człowieka całości bytu. (...)
Tradycja, podobnie jak sam znak, odkrywa i skrywa znaczenia, wskazuje, a jednocześnie wymyka się jednoznaczności. W takim odniesieniu do tradycji konstytuuje się duchowość europejska: tradycja stanowi tu to, co bliskie, a zarazem dalekie, to, co przyzywa ku sobie i to, co wzywa do przekroczenia samej siebie, grunt, na którego podstawie otwiera się świat i który inspiruje do transformacji skończonego horyzontu istnienia. W tym też sensie tradycja wskazuje poza to, co minione: wiedzie poprzez przeszłość i jej uobecnienie w teraźniejszości ku przyszłości, implikuje własne przekroczenie, które - gdy staje się jej rozwinięciem - zapewnia jej ciągłość."
Holistyczna perspektywa badawcza odzwierciedla się w strukturze książki. W trzech rozdziałach: "Culture and architecture", "Tradition: between continuity and changeability", "Presence of tradition", znalazły się anglojęzyczne artykuły przedstawicieli nauk humanistycznych (filozofia, historia, historia kultury) oraz technicznych (architektura, urbanistyka, nauki o zarządzaniu) z uczelni zagranicznych (Lausitz University of Applied Sciences, Corvinius University of Budapeszt) oraz uczelni polskich (Politechnika Krakowska, Politechnika Śląska w Gliwicach, Politechnika Poznańska, Uniwersytet Wrocławski, Uniwersytet Opolski, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie, Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Nysie).