Wydział Nauk Technicznych - ARCHITEKTURA

PIĘKNO W ARCHITEKTURZE – podsumowanie konferencji

Konferencja była swoistego rodzaju świętem: architektury, sztuki, rzemiosła artystycznego, szeroko pojętej inżynierii, a nawet filozofii. Wskazanie wartości przywołujących odczucia piękna okazało się nader ważną potrzebą czasów współczesnych, w których pojęcie piękna zostało tak dalece zmącone, że trudno jest je odnaleźć wśród chaosu urbanistycznego, obiektów para-architektury i wszechobecności natrętnej reklamy. Zwrócono uwagę, że piękno - jak również proporcje, rytm czy też harmonia - należą do praw naturalnych. Urbanistyka i architektura często cechy te zatraca. Mnoży się chaos urbanistyczny, a architektura pozbawiona jest walorów estetycznych. Istnieje potrzeba powrotu do kanonów piękna - stosowanego przez starożytnych - do zachowania relacji harmonii środowiska naturalnego, społeczno-kulturowego i zbudowanego.

Konferencja miała charakter mozaikowy. Rozpiętość tematyczna wygłaszanych referatów była ogromna. Zróżnicowanie podejmowanej problematyki, obejmującej zagadnienia piękna, stworzyło podstawę szerokich rozważań ze wskazaniem na potrzebę ich kontynuacji. Obecność uczestników konferencji z różnych krajów (Holandia, Niemcy, Hercegowina, Ukraina, Indie, Iran) stwarza możliwość nawiązania międzynarodowej współpracy, dzielenia się doświadczeniami w zakresie odnajdywania w przestrzeni środowiska człowieka wartości piękna niezależnie od uwarunkowań kulturowych.

Wielowymiarowość rozumienia pojęcia piękna jest obiektywną przyczyną interdyscyplinarnego rozważania jego wątków, nie tylko w urbanistyce i architekturze, również w sztuce, naukach technicznych i filozofii.

Konferencja stworzyła okazję do wieloaspektowej diagnozy stanu istniejącego środowiska zbudowanego. Wielu prelegentów wskazywało, że piękno jest wartością niezbędną do życia ludzi i świata. Obecność piękna jest kryterium „być” (dla cywilizacji życia) w przeciwieństwie do bezkrytycznego za wszelką cenę „mieć” (charakterystycznego dla cywilizacji śmierci).

Podjęcie działań przywracających piękno naszego otoczenia, porządkujących przestrzeń urbanistyczną i architektoniczną staje się ważnym zadaniem dla ludzi wielu profesji, działających na rzecz szeroko pojętego środowiska człowieka.

Osobnym zagadnieniem piękna, o wyraźnie sprecyzowanej specyfice kształtowania formy architektonicznej, jest problematyka formowania przestrzeni sakralnej. Wystawa prac realizacyjnych prof. zw. dra. inż. arch. Adama Lisika dotyka potrzeb rozwoju duchowego człowieka, poszukującego piękna, prawdy  i dobra. Kościół jest obiektem stosującym ogromną ilość symboli. Symbioza znaczeń stosowanych symboli oraz formy ma ułatwiać człowiekowi poznawanie Boga, doznawanie jego obecności, Jego nieustającej troski i opieki.

Konferencja znakomicie wspiera prowadzone na kierunku architektura specjalności konserwacja i ochrona zabytków oraz architektura światła. Otoczenie zabytków, potrzeba rewitalizacji założeń przestrzennych o charakterze zabytkowym, poszukiwanie nowych warunków rozwojowych dla opustoszałych obiektów zabytkowych i przywracanie piękna zabytkom staje się oczywistą potrzebą.

Światło w architekturze i architektura światła to nowy sposób rozpatrywania zagadnień posługiwania się rozmaitego rodzaju iluminacjami o szerokiej gamie znaczeniowej, pełnych nowych technologii i zastosowań, staje się podłożem do kreowania wartości dodanych (w tym odczuć  niepowtarzalnego piękna) w architekturze i urbanistyce. 

Podsumowanie rozważań i efektów konferencji znajdzie swoje miejsce w publikacji poświęconej problematyce piękna w architekturze - w tradycji i współczesności.